ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

نه اینکه از آدم‌ها بیزار باشی؛ چرا باید از آنها بیزار باشی؟ چرا از خودت بیزار باشی؟ فقط کاش انتساب به نوع بشر با این قشقرقِ تحمل‌ناپذیر همراه نبود، فقط کاش این چند گامِ ناچیزِ درنوردیده در مُلکِ حیوانی به بهای سوءهاضمۀ مزمنی در کلمات و برنامه‌ها و عزیمت‌های عظیم تمام نمی‌شد! اما این انتساب زیادی گران تمام شده برای شستِ دو دست، برای کارِ مداومِ سرپا، برای گردشِ ناقصِ سر به روی شانه‌ها: این دیگ، این کوره، این گریل که نامش زندگی است، این میلیاردها اعلان و تحریک و اخطار و شور و نومیدی، این حمامِ الزامات که تمامی ندارد، این ماشین ابدیِ تولید و سایش و بلع و غلبه بر دامچاله‌ها و شروع مجدد و بی‌وقفه، این وحشت شیرین که می‌خواهد برای هر روز و هر ساعتِ هستیِ بی‌مقدارت تعیین تکلیف کند!


چندان نزیسته‌ای و با این حال همه چیز گفته شده و سرآمده. بیست و پنج سال بیشتر نداری، اما مسیر زندگی‌ات به تمامی مشخص است. نقش‌ها، آماده‌اند و برچسب‌ها: از لگن عنفوان کودکی تا ویلچر روزگار پیری، همۀ نشستگاه‌ها، اینجایند و نوبت خود را انتظار می‌کشند.




مردی که خواب است ( The Man Who Sleeps) | اثر ژرژ پرک ( Georges Perec) | فارسی‌ی : ناصر نبوی

معنویت فقط از منبعِ روح می‌تواند بتراود، یعنی همان چیزی که رودلف اتو می‌گوید: " قداست عالم معنا"‌ . قداست عالم معنا ربطی با شریعت یهودی و مسیحی و غیرذلک ندارد. برای اینکه فرد بتواند شخصیت خود را شکفته بسازد، باید برخلاف نظر رایج ، در محیطی مبری از عناصرِ عقیدتی و تحت یک حکومت متکی بر قانون، که او را در مقابل دو آفت روزگار ما محفوظ بدارد بتواند زندگی بکند. این دو آفت عبارت است از خشونت رژیم‌های سرکوبگر و خشونت دیگری که دست کمی از اولی ندارد ، خشونت ایدئولوژیکی نام دارد که از ژرفنای اعصار بیرون می‌جهد.

یادآوری از : مقاله ارزش‌های فراگیر، نوشته داریوش شایگان

نفس کشیدن در تهران سخت شده. سرماخوردگی و آلودگی هوا. از تهران باید فرار کنم. برای همین آلودگی هوا و همه چیز. چی شد می‌گفتی Eckhart Tolle از آلمان فرار کرد رفت کانادا. تو چی؟ خودمو می‌گم.







و یک شعر برای اول آذر

این جا حجمی
سفیدیِ اندام
پرده‌ای از گوشَت
-بره های تکرار-


اُریب
نامت
از بالا

- - -
امیر قاضی پور