ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

سنگ به زبان در می‌آورَد برگ‌هایِ درختان را
به دستم می‌دهد ماهی‌ها
پیدا نمی‌شوی کوهستان انقلابی می‌شود
از دخترها قو بخاک افتاد
بر شانه درختی ابر گرفته باران است
آسمانش در میانِ عقربه‌هایِ آبی

گوشتِ من! بلد نیست را بیاور
دست‌هایِ من به چَشم می‌‌خورَد
صندلی‌ها هم آمدند
- - -
امیر قاضی پور

آفریدگار صرفن آن «کل» که فیلسوفان از آن سخن می‌گویند نیست، همچنین آن مطلق محضِ به تمام معنا متعال نیست، بلکه معشوقی‌ست که شخص است، «شعله‌ی فروزان عشق» است که دست عقل به دامنش نمی‌رسد و او خود را با پیوندی بسیار نزدیک و صمیمانه در دل آدمی متجلی می‌کند .

بلز پاسکال

اسرائیل نفرینی است بر دوش جهان مسیحیت . معنی اسرائیل قساوت، تفتیش عقاید، پاکسازی بدعت‌گذاران و کافران بود. معنی اسرائیل سرمایه‌داری بود ( و تا اندازه‌ای هنوز هم هست...) اسرائیل یعنی تمامیت‌خواهی، به خصوص [در مواجهه با] با بدترین دشمنانش .
● سیمون وِی . شاعر و الهی‌دان
از کتاب جاذبه و رحمت
فارسی‌ی بهزاد حسین‌زاده


یک علت وارد نشدنِ سیمون وِی به کلیسا و آستانه‌نشین خواندنش ، یهودی دانستن کلیسا از منظر سیمون وِی است .

فیلم زانوی عهد
ساخته نداو لاپید
فیلمسازِ اسرائیلی در فیلمش می‌گوید :
اسرائیل را با فریاد ازم بیرون کن



سیمون وِی ( عارف مسیحی) : جهان به اندازه کافی از پیدایش کشورهای جدید لطمه دیده. چرا باید یهودیان به فلسطین مهاجرت کنند و چرا باید به شمار ملت‌ها یکی دیگر افزود؟

تو فراتر از ذهنِ خودت هستی

روانشناسی مثلِ دیدنِ دل و روده یک آدمه. انگار تو اتاقِ عمل بی‌جهت به تشریحِ اعضایِ بدن بپردازی. خوبی فیلم آناتومی یک سقوط (Anatomy Of Fall ) که برنده نخلِ طلای کن شده، این است که بیش از قبل، کثیف بودنِ روانشناسی را طیِ یک فیلم دوساعته و نیمه اثبات میکنه . روان‌شناسی مثلِ پورنوگرافی است؛ با این تفاوت که از ناحیه ذهن و روان عملِ لُخت شدن را انجام میده . طی دیدنِ فیلم " آناتومی یک سقوط " به کارگردانی خانم " ژوستین تریه" ( Justine Triet ) مدام بیان میشه: منظور از این، آن است؟ یا این نیست؟ بقول اکهارت تُله : تو فراتر از ذهنِ خودت هستی. ورایِ اون تصویرِ ذهنی که روانشناسی ارائه میده . روانشناسی فقط مطب دکتر نیست . در تجزیه و تحلیل روزانه همدیگر ما انسانها به غلط در حالِ ذهنیت گرایی هستیم. مدام هم قضاوتِ اشتباه می‌کنیم . نه فیلمهای مستهجن و پورنوگرافی، سکس را تصویر می‌کنند؛ و نه روانشناسی و ذهنیت گراییِ صرف ، ما را درست تصویر می‌کنند . بخوانید عملِ چرخاندنِ ذهن!

پاییز فصلِ خوبیه
برای جلسات شعر
و جلسه سینماشعر

بله! خانم گرترود استاین! ...شعر اساسا کشف و اشتیاق برای نامیدن هر چیزی است

تو این جلسه ، نقد کتاب شعرِ " راز ترازو " اثرِ محمدحسن نجفی را داشتیم که بصورت الکترونیکی منتشر شده .

ترازو و تُرازو
دقیقا قلب کردن یا از کارانداختن معنا و تاریخ کلماته

انتقاد: به ساختنِ فرهنگ‌هایِ آریایی از طرف فروغی و افتادن به جنگِ شناختی و فرهنگی

■ تو این جلسه هم مثلِ جلسه نقد مجله "وزن دنیا " ، جمله "جان کیج " را دوباره تکرار می‌کنیم: بجایِ نابودیِ دولت‌ها ، دولتِ زبان را از بین ببرید . ( نابودی دولتِ زبان را به نحو احسن، محمدجعفر مصفا در کتاب " تفکر زائد " انجام داده

■ فایلِ صوتیِ جلسه نقد کتاب شعرِ " راز ترازو "در کانال تلگرام "شعر بی پایان " قابل شنیدن است .
گفتگوی انتقادی امیر قاضی پور و امیر وزین :
https://t.me/vasazi/4541

داریوش مهرجویی و تاثیرگذاری دایره مینا


فیلم‌ها و کتاب‌ها و آثار ادبی و هنری تاثیرگذارند. زمانی که "دایره مینا " از داریوش مهرجویی ساخته شد . و توقیف شد. و دایره مینا باعث ایجاد و تاسیس سازمانِ انتقال خون در ایران شد . زمانی که محمدرضا پهلوی به اتفاق فرح دیبا فیلم دایره مینا را در نمایش خصوصی دربار دید و محمدرضا گفت این روشنفکرها فقط بلدند سیاه‌نمایی کنند! اما دایره مینا تاثیرش را گذاشت.
الان فیلم‌های لو رفته سینمای ایران، مثلِ تفریقِ مانی حقیقی ، "ارادتمند نازنین بهاره تینا " رضا کاهانی آنقدر از جامعه ایران عقب هستند و گرفتار سانسور و حجاب اجباری ، که امروز فیلمهای خنثایی محسوب می‌شوند.
چند تا فیلم از جنس " سینما حقیقت " مثل دایره مینا در سینمای ایران داریم. چند تا فیلم مثلِ " مادر قلب اتمی " می‌توانند بجای نابودی دولت‌ها ، دولتِ زبان را از بین ببرند . چند تا فیلم کمتر دیده شده مثل " ناف " از محمد شیروانی داریم که سینمای راستگو باشد/؟

مجله‌ شعری که ۱۰۰صفحه‌اش شعر است و از شعر ، یک مربعِ محدود درست کرده است، کجایش تاثیرگذار است/؟

کتاب‌ها و فیلم‌ها مثلِ آثارِ اکهارت تُله در نیروی حال، زمینی نو و سکون سخن می‌گوید تاثیرگذار هستند. همچنانکه " تفکر زائد " از محمدجعفر مصفا تاثیرگذار می‌تواند باشد . چه کسی چه کسی را برپا می‌کند .

البته به فعل مُنتقل

با پارچه‌هایِ آغشته به خون

بیش‌تر خودش را

از بعضی از اوقات که ندارد / جلوها و عقب‌ها

من از بیرونم

نزدیکترم / اویی که به میان فقط علاقه دارید شکل / و گاهی

شخصن از اعماق ، آفتاب را فرا گرفته‌ای

دو-سه نمک / برنج

در ثانی ورودِ گرما
و برودت / از جلوه‌ها


راست نمی‌ایستی

به وقوف

به دیده‌هایِ دیر



جوان بودنِ اتاقِ من به منزله یِ قبل و بعد

نبود

سفید بودن

به نفسِ درختانِ دی

پلک‌های آدم دریا را ندیدن

- - -
امیر قاضی پور

کانال شعر :

https://t.me/ghazipooramir

گوگوش خواننده درباری

جدیدن گوگوش در کنسرت خود تعریف کرده که همراه خواننده‌ها به دربار دعوت شده. محمدرضا پهلوی که او را اعلاحضرت می‌خواند به گوگوش گفته "کوه " را برایمان بخوان!
این همان گوگوشی‌ست که در یکی از ترانه‌هایی که می‌خواند از پیام سیاسیِ احمد شاملو در شعرش علیه دیکتاتوری پهلوی، خوانده. گوگوش با چاکرمنشیِ مخصوص، به پهلوی‌ها ادای احترام می‌کند!
خانم گوگوش یادمان نرفته، شما بعد از کودتای ۲۸مرداد۱۳۳۲ بر علیه دولت ملی-دموکراتیک مصدق ، جزو خواننده‌هایی بودید که برای جشن کودتا به روی صحنه رفتید. کودتای چکمه از ۲۸ مرداد۳۲ تا بهمن۵۷ ، به مدت۲۵سال که باعث فاجعه انقلاب شد . گوگوش، اعلاحضرت فراری‌اش محمدرضا که عامل اصلیِ انقلاب۵۷ است را صدا می‌زند!

رابطه سیاست و شعر

یک جا تو فیلم " حرکت اشتباه " ساخته یِ ویم وندرس ، نویسنده می‌گوید: نمی‌تواند سیاسی بنویسد و کلمات را از دست داده . کلماتی که مالِ نویسنده نیست و ربطی به نویسنده ندارد . مثلِ سیاستمدار‌ها حرف زدن از من بیرون می‌زند و ناامیدم می‌کند . پیرمرد در پاسخ نویسنده می‌گوید : شاید بهتر است که نوشتن را کنار بگذارد و فعال سیاسی شود. نویسنده پاسخ می‌دهد که این نه سیاست است بلکه شعر است که نیازهایِ شخصی او را بر آورده می‌کند . نویسنده می‌گوید : من از طریق نوشتن کشف کرده بودم که نمی‌توانم میل‌ها و خواهش‌هایم را به زبان سیاسی فرموله کنم . خواهش‌های من هیچ وقت به تحریک سیاستمدارها برنیامده بودند بلکه همواره شُعرا بودند که نیازهایِ شخصی من را به وجود می‌آوردند .
رابطه سیاست و شعر؟ در جایی که ادبیات مُرده است و روحی ندارد . نیاز به زبانِ نو شاعرانه داریم

اشغالگری و نژادپرستی اسرائیل به زبان فارسی

رادیو فردا گوش می‌دادم. دو تحلیل‌گر ایرانی-اسرائیلی به نام‌های " آقای جاودان‌فر " و " خانم فرنوش رام " در پی حمله غافلگیرکننده حماس به اسرائیل، تاکید کردند که هیات حاکمه اسرائیل ، نژادپرست است و شهرک‌سازی در مناطق اشغالی، غیرقانونی است . و سیاست‌های دولت نژادپرست نتانیاهو باعث شده موجودیت اسرائیل در خطر باشد.
آقای جاودان‌فر ( تحلیلگر ایرانی اسرائیلی) ، از سیاست‌های اسرائیل انتقاد کرد و گفت انتظار داشته حماس، فقط به شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل حمله کند نه به کلیت اسرائیل.
حال چرا، یک ایرانی باید در سرزمین‌های اشغالی باشد و به صهیونیست بودن خودش افتخار کند! ... جای سوال است. آقای جاودان‌‌فر! کلیت اسرائیل قوم‌پرست و نژادپرست است. می‌شود با گروه‌های افراطی و تندرو فلسطینی مثل حماس و جهاد اسلامی همراه نبود و در عین حال مخالف اشغالگری و نژادپرستی رژیم آپارتاید اسرائیل بود .

جمله " سیمون وِی" را یادآوری کنم :
بُت پرستی واقعی و تمام عیار چیزی نیست جز : آزمندی و ولع به متاعِ دنیا ، شخص‌پرستی، نژادپرستی ، و قوم پرستی و خود را قوم برگزیده دانستن .

چند نوع بشر داریم؟
نگاه جزئی‌نگر یا کل نگر؟

انتظار از شخص نرگس محمدی که فعال حقوق بشر است و برنده جایزه نوبل صلح نیز شده این است که مثلِ سازمان عفو بین‌الملل، فقط به ایران نگاه نکند و بطورِ مثال سیاست‌های اشغالگرانه ، تروریستی و آپارتایدی اسرائیل را محکوم کند .
اگر اعدام بدرستی در همه جا قتل عمد دولتی است، یک فعال حقوق بشر و مخالف هرگونه اعدام، باید اعدام‌هایی مثلِ مورد عربستان را نیز محکوم کند و فشار برای لغو اعدام فقط برای ایران نباشد. افکارِ عمومی ایرانی چرا از کانال ایران اینترنشنال که مالکانش سعودی هستند، به اندازه ایران، انتظار ندارند ، اعدام در عربستان هم لغو شود نه تحسین . هر چند عربستان یک گام خوب، یعنی لغو اعدام زیر هجده سال را چند سال است برداشته است.

بدونِ خود مساله‌ای وجود ندارد

دو فیلم باربی ( Barbie) ساخته‌ی گرتا گرویگ و حریم ( Sanctuary) نوشته مایکل بلومبرگ و به کارگردانیِ ‌Zachary Wigon ، موضوع گفتگوی جلسه شانزدهم سینماشعر است . لطفن فایل صوتی جلسه را گوش کنید. فیلم حریم و باربی با هم پیوند دارند.

گفتگوی امیر وزین
و امیر قاضی پور در کانال تلگرام شعر بی پایان قابل شنیدن است :
https://t.me/vasazi/4536

تنگ است همه جا گُل‌هایِ نَفَس
به قولِ فریدون‌ رهنما

آرمیتا گراوند

و آرمیتا گراوند

تو شاه‌کارِ «من تو او مرد او زن » به کارگردانی شانتال آکرمن، سکون و سکوت و مراقبه قابل بحثه . بیش از همه سکونت و صفحات سفیدی که در فیلم «من تو او مرد او زن » وجود دارد.





لاک و الکل زده / "سفید رنگ"
نمی‌توان فهمید حتا پوستش
همچنان دست نخورده مانده است
سفید و زرد / پستان‌هایِ باز و بسته
ورقه کاغذ، سفید دامن محو می‌شود


کوتاه است تناسبِ کاری
چنان سکوت می‌شود
که کاری انجام نمی‌شود
هجده ساعت شانه‌هایِ صدف

پرنده‌ها بی‌حرکت رویِ مبل
گاهی وسط واژه‌ها تقارن بدن
بدونِ نقص باید گوش کرد
خنک شدنِ بطری‌ها از زانوهایِ باز شده
"پستان‌هایِ محض"
شاخه‌هایِ نازک آراسته به باز و جمع کردنِ زُلف‌هایِ راست و چپ

۱۸ساعت شانه‌هایِ صدف
و شانه‌هایِ محو شده چراغ
ساعتِ رفتن به هم چسبیده است
چوب‌ها چسبیده‌اند بغلِ آدم با نوکِ اردک؛
- - -
امیر قاضی پور

حیوانات کشتزارِ انسان نیستند


هر فیلمی یک ماکت از دردها و شادی‌هایِ بشری نیز هست . مثلِ همین انیمیشن فرارِ مرغی( Chicken Run) که مرغ‌ها در مزرعه‌ای تحتِ حصار و استثمارِ انسان هستند. چه کسی به انسان اجازه دست‌اندازی و کُشتن جانداران دیگر را داده است(؟). سرنوشتِ حیوانات و انسان یکی است. اسارت اسارت است؛ چه حیوان چه انسان. در نظر بگیرید تروریست‌های طالبان در افغانستان و جاهای دیگر ، با استناد به دین ، می‌گویند زنان کشتزارِ ما هستند و زنان را به بندگی و اسارت می‌کشانند. حیوانات هم با دلایلِ مسخره کشتزارِ انسانها شده‌اند . گوشت نخوریم و حیوانات را استثمار نکنیم ، و نَکُشیم ، فقط یک شعار نیست . حقِ بهره‌کشی از حیوانات را از جمله برای خوراک و پوشاک نداریم .
آن میل به طغیان و آزادی‌خواهی که در فیلم فرارِ مرغی( Chicken Run) در حیوانات هست و این فقط فانتزی نیست. فیلم‌ها و آثار هنری و ادبی تاثیرگذار می‌توانند باشند. چرا فقط حضورِ رنگین‌پوستان و همجنس‌گرایان و اقلیت‌های جنسی در فیلمها، وجود دارد. سهمِ گیاه‌خواری و دفاع از حقوق حیوانات در سینما چقدر تصویر دارد؟ بدونِ اینکه کارهایِ صرفن مکانیکی انجام بدهیم . اسارت و آزادسازیِ دخترها و زن‌ها در ایران ، قبل و بعد از جنبش مهسا . حیوانات و انسان را یکی در نظر بگیریم . چرا فکر می‌کنیم جانداران دیگر وسیله خوشی و اسبابِ راحتی ما باید باشند . آیا اسارتِ انسان را می‌پذیریم؟! ما یک کُل و خودِ هستی هستیم. جدا جدا نمی‌شود دید .

نکته : فیلم " فرار مرغی " از محصولات شگرف سینمای جهان است.‌ یک انیمیشنِ پیچیده که از لحاظ ویژگی‌های فنی یک سر و گردن از نمونه‌های مشابه مثلِ داستان اسباب بازی ۱ و ۲ بالاتر می‌ایستد .‌ دوباره دیدنِ فیلم "فرار جوجه‌ای" مثلِ یک حرکتِ کاملن بداهه برای من بود . خبر خوب اینکه: بزودی قسمت دوم فرار مرغی اکران می‌شود.

کتاب تفکر زائد
اثر محمدجعفر مصفا
چرا کتاب مهمی است؟

جان کیج راجع به ذن یه جمله‌ای داره : می‌گه قبلا از خواندن ذن کوه همان کوه است اما بعد از خواندنِ ذن دیگر همان کوه نیست
راجع به کتاب تفکر زائد هم همینُ باید گفت
- امیر وزین . شاعر و منتقد

یک کتاب که می‌تونه بر روی میلیون‌ها نفر از مردم در جهان تاثیرگذار باشه. کتاب " تفکر زائد " نوشته "محمدجعفر مصفا " را جدیدن خواندم. نویسنده آقای مصفا روی تک‌تک کلماتش در کتاب " تفکر زائد " دقت کرده است. با تک‌تک کلماتش احساس نزدیکی و پیوند دارم .

چقدر کتاب " تفکر زائد " با نظرات و کتاب‌های اکهارت تُله مثل" نیروی حال " و " زمینی نو " نزدیکی داره. هم اکهارت و هم محمدجعفر مصفا به پاکسازیِ ذهن کمک می‌کنند . برای رهایی از منیت ، ایگو و ذهن‌گرایی . بله! برای رهایی از زندانهای ذهنی و اسارتِ خود و آری گفتن به لحظه حال که تنها زمان واقعی است.

مجله "وزن دنیا " وارد پنجمین سال انتشارِ خودش شده . در جلسه " سینماشعر " ، در ارتباط با نگاهِ این مجله به شعر، گفتگویِ انتقادیِ امیر قاضی پور و امیر وزین‌ را داشتیم . نگاهِ مدیر مجله ( پوریا سوری) به شعر که نگاهِ آماری داشته ، خودسانسوری، نشریه مستقل ، شعرِ سیاسی و... موضوعات دیگر .

مجله "وزن دنیا " زمانی می‌تونه مستقل باشه که این جمله یِ جان کیجُ بنویسه روی مقاله ش بعد شعرها رو بیاره نه این شعرها رو . جان کیج میگه: به جای نابودیِ دولت‌ها دولتِ زبان را از بین ببرید


فایل صوتیِ جلسه سینماشعر پیرامونِ مجله وزن دنیا ، در کانال تلگرام شعر بی پایان قابل شنیدن است :
https://t.me/vasazi/4524

معلم‌های عزیز ، پدر ومادرهای مهربان

سلام,
ما چهل سال است بخش اعظم جوانانمان را درس دادیم و به دانشگاه فرستادیم ،
اما همه چیز بدتر شد.

تصادفات رانندگی‌مان بیشتر شد،
ضایعات نان‌مان بیشتر شد،
آلودگی‌ هوای‌‌مان بیشتر شد،
شکاف طبقاتی مان بیشتر شد،
پرونده‌های اختلاس در دادگستری‌مان بیشتر شد،
تعداد زندانیان‌مان بیشتر شد
و مهاجرت نخبگانمان بیشتر شد.
پس دیگر دست از درس دادن صرف بردارید.
آموزش کودکان ما ساده است.
ما دیگر به دانشمند نیازی نداریم, ما اکنون دچار کمبود مفرط انسانهای توانمند هستیم.

پس لطفا به کودکان ما فقط مهارت های زندگی کردن را یاد بدهید.
به آنها,
گفت‌ و گو کردن را،
تخیل را،
خلاقیت را،
مدارا را،
صبر را،
گذشت را،
دوستی با طبیعت را،
داشتن توان عذرخواهی را ،
دوست داشتن حیوانات را،
لذت بردن از برگ درخت را،
دویدن و بازی کردن را،
شاد بودن را،
از موسیقی لذت بردن را،
آواز خواندن را،
بوییدن گل را،
سکوت کردن را،
شنیدن و گوش دادن را،
اعتماد کردن را،
دوست داشتن را،
راست گفتن را و
راست بودن را بیاموزید.

باور کنید,
اگر بچه‌های ما ندانند که فلان سلسله پادشاهی کی آمد و کی رفت،
و ندانند که حاصل ضرب ۱۱۴ در ۱۱۴ چه می شود،
و ندانند که آیا با پای چپ وارد دستشویی شوند یا با پای راست،
هیچ چیزی از خلقت خداوند کم نمی‌شود؛
اما اگر آن‌ها زندگی کردن را,
و عشق ورزیدن را
و عزت نفس را
و تاب آوری
و عدم پرخاشگری را,
تمرین نکنند، زندگی شان خالیِ خالی خواهد بود و بعد برای پر کردن جای این خالی‌ها، خیلی به خودشان و دیگران و طبیعت خسارت خواهند زد.

لطفاً برای بچه‌های ما,
شعر بخوانید،
به آنها موسیقی بیاموزید،
بگذارید با هم آواز بخوانند،
اجازه بدهید همه با هم فقط یک نقاشی بکشند تا همکاری را بیاموزند،
بگذارید وقتی خوابشان می آید بخوابند,
و وقتی مغزشان نمی کشد یاد نگیرند.

لطفاً بچگی را از کودکان ما نگیرید.
اجازه بدهید خودشان ایمان بیاورند،
فرصت ایمان آزادنه و آگاهانه را از آنان نگیرید،
زبان شان را برای نقد آزاد بگذارید،
آنان را از وحشت آنچه شما مقدس می‌پندارید, به لکنت زبان نیندازید.

بگذارید خودشان باشند و از اکنون نفاق را و ریا را در آنها نهادینه نکنید.

اکنون که شما و ما و فرزندان ما همگی اسیر یک نظام آموزشی فرسوده هستیم، دست کم هوای همدیگر را داشته باشیم،
نداشته‌ها و تنگناها و غم‌ها و عقده‌های خود را به کلاس‌ها نبرید.
شما را به خدا در کلاس‌های‌تان خدایی کنید نه ناخدایی.
شاید خدا به شما و ما رحم کند و کودکان مان خوب تربیت شوند.

✍️محسن رنانی