ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

آموزگاران معنوی به من‌ درس ارزشمندی دادند، آنها به این‌جا و اکنون معتقدند، می‌گویند تنها آنچه این‌جاست واقعی است. اگر به خاطر فردا زندگی می‌کنید، فردایی که رویایی بیش نیست، تنها چیزی که می‌توانید داشته باشید رویایی است که واقعیت نیافته، گذشته دیگر واقعی نیست. ارزش گذشته تنها به این است که توی کنونی را ساخته است، این تنها بهایی است که دارد. بنابراین به جای زندگی در گذشته‌ها در اکنون زندگی کن. وقتی غذا می‌خوری، غذا بخور، وقتی عشق می‌ورزی دوست داشته باش، وقتی با کسی حرف می‌زنی حرف بزن، وقتی به گُلی نگاه می‌کنی، نگاه کن، جذابیتِ لحظه‌ها را احساس کن.

حاضر بودن واقعا چه معنایی دارد؟ به این معناست که درست در این لحظه، در اینجا- به طور کامل در اینجا - باشید. به این معناست که این همۀ آن چیزی‌ست که وجود دارد. اکنون فردایی نیست، حتی دیروزی نیست و حتا یک ساعت بعد وجود ندارد. حالا، تنها چیزِ موجود است. بهره‌مند شدن از نیرویِ حضور، یعنی با هوشیاری کامل به کاری که در دست دارید بپردازید و با لحظه در هم بیامیزید. به همین دلیل عامل بعدی تغییر ما حاضر بودن نام دارد. در زمانِ حال، تشخیص دادن این نکته است که این لحظه در زمان با همۀ لحظاتی که تا کنون تجربه کرده‌اید یا پس از این تجربه خواهید کرد ، تفاوت دارد. «حالا » اینجاست و تنها چیزی که هست.



دبی فورد ( Debbie Ford)
فارسی‌ی : فرناز فرود

زمان و مدت*


هر چیز را وقتی است،
و همه چیز را زمانی به زیر آسمان است.
زمانی برای زادن،
و زمانی از برای مردن؛
زمانی از برای کاشتن،
زمانی از برای برکندن گیاه.
زمانی از برای میراندن،
و زمانی از برای شفا بخشیدن؛
زمانی از برای ویران کردن،
و زمانی از برای بنا کردن.


زمانی از برای گریستن،
و زمانی از برای خندیدن؛
زمانی از برای نالیدن،
و زمانی برای رقصیدن.
زمانی از برای سنگ انداختن،
و زمانی از برای سنگ جمع کردن؛
زمانی از برای در آغوش کشیدن،
و زمانی از برای پرهیز از در آغوش کشیدن.


زمانی از برای جستن،
و زمانی از برای از کف دادن؛
زمانی از برای نگاه داشتن،
زمانی از برای دور ریختن.
زمانی از برای دریدن،
و زمانی از برای دوختن؛
زمانی از برای خاموشی گزیدن،
و زمانی برای سخن‌ گفتن.
زمانی از برای دوست داشتن،
و زمانی از برای نفرت ورزیدن؛
زمانی از برای جنگ،
و زمانی برای صلح.
آن کس را که کار می‌کند،
از مشقتی که می‌برد چه منفعت است؟


وظیفه‌ای را می‌نگرم
که خدا به فرزندان آدمیان می‌دهد:
هر آنچه می‌کند، در زمان خود شایسته است.
در دل آنان مجموعۀ زمان را نهاده است،
بی‌آنکه آدمی بتواند
آنچه را خدا از آغاز تا انجام می‌کند دریابد.


و می‌دانم نیکبختی از برای آدمی،
جز در لذت و آسایش در طول زندگانی او نیست،
و اگر مردی بخورد و بیاشامد،
و از کار خود خوشی یابد،
آن عطیۀ خدا است.
می‌دانم هر آنچه خدا می‌کند، تا ابد‌ خواهد بود.
چیزی بدان‌ نتوان افزود،
و از آن نتوان کاست،
و خدا چنان می‌کند که از او ترسان باشیم.


آنچه هست، پیش از این بوده است،
و آنچه خواهد بود، هم‌اکنون هست،
و خدا آنچه را از میان رفته است باز می‌جوید.





* آدمی برای عمل کردن، تنها لحظۀ حاضر را در اختیار دارد و تنها یک کار را در موعد آن می‌تواند انجام دهد. نیمی از اشتغالات آدمی شوم است و نیمی از حرکات او، حرکات حزن. مرگ پیش از این داغِ خود را بر زندگی نهاده است. زندگی یک سلسله اَعمالِ نامرتبط است. و خدا آنچه را پیش از این روی داده است تکرار می‌کند. هیچ چیز تازه نیست.




از: کتاب جامعه
فارسی‌ی : مترجم گرانقدر پیروز سیار

«وقتی غذا می‌خوری، غذا می‌خوری! » می‌دانی که باید غذا بخوری. گاهی غذا نمی‌خوری. با اینکه در حالِ خوردنی، ذهنت جای دیگری است. غذایی که در دهان داری مزه نمی‌کنی. تا وقتی حینِ خوردنِ بتوانی غذا بخوری مشکل نداری. یک ذره هم نگران نباش. این یعنی تو خودت هستی.
وقتی تو خودت باشی، چیزها را همان طور که هستند می‌بینی و با محیط پیرامونت یکی هستی. خودِ راستینت حاضر است.

شونریو سوزوکی
جلا دادنِ کاشی
فارسی‌یِ : علی‌ظفر قهرمانی‌نژاد

عادت کنید از خود بپرسید، در این لحظه در درونِ من چه می‌گذرد؟
آزادی ، هنگامی آغاز می‌شود که درک کنید شما " فکر کننده نیستید ".
هیچ چیز هیچگاه در گذشته رخ نداده است؛ هیچ چیز در آینده رخ نخواهد داد؛ در حال رخ خواهد داد.
یادآوری از Eckhart Tolle که به خودم تذکر میدم.



و یک شعر از خودم :

چه دره‌هایی

هوا باز می‌شدُ

دورشان می‌گردد.

از اخبارِ تو از نویدها

گرما همه چیز را تماشا می‌کرد.

از نو از لایِ بی‌ کسی

جامه یِ آتشین را گُل‌ها در هم صحبتیم.

در زمانی نگاهشان می‌کنیم.

در هاله یِ اغلب پره‌هایِ جوان

به نفسِ هم باز باشی
- - -
امیر قاضی‌پور

زمان و مدت
و اهمیت لحظه حال
که تنها زمانِ واقعی است



آدمی برای عمل کردن، تنها لحظۀ حاضر را در اختیار دارد و تنها یک کار را در موعد آن می‌تواند انجام دهد. نیمی از اشتغالات آدمی شوم است و نیمی از حرکات او، حرکات حزن. مرگ پیش از این داغِ خود را بر زندگی نهاده است. زندگی یک سلسله اَعمالِ نامرتبط است. و خدا آنچه را پیش از این روی داده است تکرار می‌کند. هیچ چیز تازه نیست.


زمانی از برای گریستن
و زمانی برای خندیدن؛
زمانی برای نالیدن
و زمانی برای رقصیدن
زمانی برای خاموشی گزیدن،
و زمانی برای سخن گفتن


●کتاب جامعه

سبزه نهفته در آدمی که ناشناخته را می‌شکافد
● فریدون رهنما



زمان می‌گذرد
اهمیت لحظه حال که تنها زمانِ واقعی‌ست

زندگی یک روزه که مدام و مدام تکرار میشه. چرا همیشه تصویرِ فیلم اسب تورین از بلاتار را به اشتراک می‌زارید. تو اسب تورین، پیرمرد و دخترش را می‌بینیم که کارهای روزانه را بارها و بارها تکرار می‌کنند. بلاتار نه تنها بر ابتذالِ اعمال که بر ابهتِ مشخص و گاهن کنایه‌آلودی در عملِ ساده تاکید می‌کند. هر روز همین برنامه تکرار می‌شود. دختر از خواب بیدار می‌شود، به سمت چاه می‌رود تا آب بردارد، لباس پدر را به تن می‌کند، سیب‌زمینی‌ها را تکه می‌کند و می‌خورد. تو فیلم Perfect Days ، از ویم وندرس ، این تکرار با نشاط همراه است. زندگی روز به روز در فیلم Perfect Days ارزش دارد. کارهای تکراری برخلاف اسب تورین اینجا اصلن مبتذل نیستند. بلاتار ، اعماقِ ابتذالِ روزانه را تصویر کرد و Perfect Days ، نشان داد در یگانگی با هستی، کارهای معمولی و تکراری روزمره چقدر زیبا و با ارزش هستند. زندگی در لحظه حال که تنها زمانِ واقعی است.‌ سال نو همچنان مبارک!

سریال‌های شبکه خانگی را بدلیلِ سانسور دنبال نمی‌کنم. اما تاسیان سریالی بود که از نظرِ طراحی و کارگردانی ، از ابتدا میشد آنرا دید. همین که سریالی به چشم‌های ما احترام می‌گذارد. ساختنِ کاراکترِ بهرام بیضائی در شب شعرِ گوته، تصویر کردنِ عباس کیارستمی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و اشاره به نامه سه امضایی به محمدرضا شاه و نشان دادنِ تصویرِ داریوش فروهر در میتینگی در دانشگاه، عالی در سریال تاسیان ، تصویر شده بود. ظلم بزرگیه که سالها به فیلم " کاناپه" از کیانوش عیاری اجازه نمایش و اکران عمومی ندادند و میلیاردها تومان به صاحب اثر ضرر زدند. کاناپه‌ای که زنانش بدونِ روسری، با کلاه‌گیس در فیلم بازی می‌کنند. در تاسیان نیز زنان با کلاه‌گیس و موی مصنوعی تصویر شدند.

گذشته را نباید حمل کرد. تو سریالِ در حالِ پخش" تاسیان" از شبکه سانسورِ خانگی، جمله گل‌درشت: ما مسلمان هستیم را می‌شنویم که طی نیم قرن اخیر، بارها گفته شده. یادِ نامه فریدون رهنما افتادم که به پدرش نوشته بود: ما مسلمان نیستیم. نه شرقی هستیم و نه غربی. همان رهنمایی که در میان‌نویس فیلم اصلن درک نشده‌اش" پسر ایران از مادرش بی‌اطلاع است "، سخنِ " رنه گروسه" شرق شناس را می‌آورد:
رنه گروسه می‌گوید ایران آستانه مغرب زمین است و نیز آستانه مشرق زمین. و پُلی‌ست میانِ این دو.
فریدون رهنمایی که خانوادش دسته‌جمعی کشف حجاب کردند. پدرش زین‌العابدین رهنما آخوند بود که تفسیرِ قرآن می‌کرد و کتاب درباره حسین‌بن علی نوشته بود. پدر رهنما اولین کسی بود که رمان بوف کور از صادق هدایت را بصورت پاورقی در روزنامه‌اش " ایران " چاپ‌کرد.
رهنما عمیقا آگاه به وضعیت دورانِ گذارِ ما بود. کشور ما فرهنگ ما ، با یک نوع در هم ریختگی ارزش‌های گذشته و فرهنگی و شکل نگرفتنِ ارزش‌های امروزی رو به روست. زمانه تغییر کرده. ارزش‌های امروزی شکل گرفته. هرچند تعصب هنوز وجود دارد. چقدر میتینگ کوچک طرفدارانِ آخوند کرواتی " علی شریعتی" در سریال تاسیان به کارگردانی تیتا پاکروان، زشت بود. کارگردانی خوب بود. شعارهای میتینگ علی شریعتی که دین را چاق و چله کرد و دین را متاسفانه واردِ عرصه عمومی کرد زشت بود. امروز کسی علی شریعتی نمی‌خواند. با تاکید زمانه تغییر کرده. آمیختنِ گذشته و حال. لحظه حال که تنها زمانِ واقعی است. ایران کیست ایران چیست؟ ایرانی بودن کافی نیست.

ناتوانی یا بی‌اشتیاقی ذهن انسان به گذشتن از گذشته، به خوبی در داستانِ دو راهب ذِن ، به نام‌های تانزان و اکیدو ، شرح داده شده است. روزی این دو راهب از یک جاده‌ی روستایی عبور می‌کردند. جاده بر اثر بارش باران، حسابی گل‌آلود شده بود. وقتی به روستا نزدیک شدند، به زنِ جوانی رسیدند که تلاش می‌کرد از عرض جاده عبور کند؛ اما گِل به قدری زیاد بود که کیمونوی ابریشم زن را کثیف کرد. تانزان زن را بغل کرد و به سمت دیگر جاده برد.
هر دو راهب در سکوت به مسیرشان ادامه دادند. پنج ساعت بعد، وقتی نزدیک اتاقک معبد شدند، اکیدو دیگر نمی‌توانست جلوی خودش را بگیرد. پس پرسید: « چرا اون دختر رو در جاده حمل کردی؟ ما راهب‌ها حق نداریم این جوری کنیم!»
تانزان پاسخ داد: « دختر را چند ساعت پیش زمین گذاشتم، تو چی؟ هنوز داری حملش می‌کنی؟»
تصور کنید اگر کسی تمام اوقات مانند اکیدو زندگی کند، یعنی نخواهد یا نتواند از دست موقعیت‌های گذشته خلاص شود و به حجم آن‌ها بیفزاید، چه اتفاقی می‌افتد؟ متاسفانه اغلب مردم روی سیاره‌ی زمین همین‌طور زندگی می‌کنند. خدا می‌داند چه بار سنگینی از گذشته در ذهنشان با خودشان حمل می‌کنند.
گذشته، به عنوانِ خاطره در وجود شما زندگی می‌کند، اما خاطرات، به خودیِ خودشان، مشکل‌ساز نیستند. در واقع از طریقِ خاطرات، یعنی افکارِ مربوط به گذشته، کنترل شما را به دست می‌گیرند، مشکل‌ساز می‌شوند و بخشی از حس خود می‌شوند. شخصیت شما به گذشته مشروط شده است، تبدیل به زندان می‌شود. حس خود را روی خاطراتتان سرمایه‌گذاری می‌کند و داستان شما به همان چیزی تبدیل می‌شود که خود برداشت کرده است. این « منِ کوچک » توهمی، هویت واقعی شما را به عنوانِ حضورِ بی‌زمان و بی‌شکل پنهان می‌کند.


هیچ اتفاقی که در گذشته افتاده است، قادر نیست جلوی شما را از حضور در زمانِ حال بگیرد و اگر گذشته نتواند جلوی شما را از حضور در زمانِ حال بگیرد، پس چه قدرتی دارد؟



نوشته بالا از « اکهارت تول» با ترجمه محمدرضا بابامرادی است. اکهارت تول همیشه تاکید دارد: تنها زمانِ واقعی لحظه حال است‌.

راز آرامش در زندگی چیست؟

فرزانه پاسخ داد:
زندگی بسیار ساده است، به آن شرط که شما آن زمان که دراز‌ کشیده‌اید فقط دراز کشیده باشید،
و زمانی که راه می‌روید فقط راه بروید،
زمانی که غذا می‌خورید فقط غذا بخورید،
و به همین ترتیب نیز همۀ کارهایتان را انجام دهید.

زیرا آن زمان که شما دراز می‌کشید به این فکر می‌کنید که کی بلند شوید،
زمانی که بلند شدید فکر می‌کنید که بعد آن باید کجا بروید،
زمانی که دارید می‌روید به این فکر می‌کنید که چه بخورید و به همین ترتیب...

فکر و ذهن شما همیشه یک قدم جلوتر از آن لحظه‌‌‌ای است که خود شما هستید.
همین باعث می‌شود که نتوانید از اکنون لذت ببرید.
غافل از اینکه معجزۀ زندگی تنها وقتی اتفاق می‌افتد که درک کنید بهترین لحظه همین لحظه است.

آیا این مسائل که هر جا که ویران شده، نیست شده، و از امروزمان دور شده است از نو مطرح نخواهد شد؟ آیا در عین حال زندگی با این پرسش‌ها باز نمی‌ایستد؟ اگر یادتان باشد گیاه‌هایی که دیده می‌شد و تماشاگرانی که می‌آمدند تا دریابند و بارانی که می‌آمد و همه چیز را می‌شست، پرنده‌ای که جست‌و‌خیز می‌کرد، همه اینها نشانه‌های نوعی ادامه پدیده‌های زندگی است. همه آنها با ما چه پیوندی دارد؟
● فریدون رهنما

تصویر :حضور گردشگران در مجموعه جهانی تخت جمشید، همزمان با دومین باران پاییزی در فارس

اهمیت دادن به لحظه حال که تنها زمان واقعی است در فیلم زیبای MY OLD ASS به کارگردانی Megan Park . از آنجا که گریزی از لحظه حال نیست، چرا به آن خوشامد نگویی و با آن دوست نشوی؟

بقول اکهارت تُله: زنده بودن را در بدنت حس کن، این احساس تو را به حال متصل می‌کند.

وقایعِ سریال کبیر( The Great)، متعلق به زمانِ حال تنها زمانِ واقعی‌ست. نه گذشته جعلی و نه آینده جعلی. وقتی تمامِ رفتارهای بشری دائم تکرار میشه. و اینجا از دلِ امپراطوریِ روسیه، ملکه روسیه، میل به تغییرات اساسی دارد. ملکه‌ای با بازیِ ال فانینگ( Elle Fanning) که طرفدارِ مدرن شدنِ جامعه با نگاه به عصرِ روشنگری و آرای کسانی چون " دیدرو و ولتر " است. سریال The Great ، همه چیز را به سخره می‌گیرد، اما جدی‌ترین و عمیق‌ترین مسائلِ بشری را تصویر می‌کند. تو دلِ جنایت، بربریت و خونریزیِ روس‌ها و سایر کشورها، از بخشش حرف زدن در مقام‌ِ عمل. تاکید دارم این سریال مربوط به زمانِ حال است. چون همه چیز در حالِ تکرار است. این وسط تجدید‌نظر مهمه. هوشمندیِ سریال کبیر برای میلیونها بیننده جهانی. رکاکت جنسی با ملاحتِ فراوان، جزئی تصویر کردن روابط خانواده و قدرت. و سیاست به روزی که در هر قسمتش دارد. دیدنِ این سریال برای ما ایرانی‌ها واجب است.

سریال کبیر ( The Great) تو اوجِ خشم و کینه و خونریزی، بخشش دارد. حتا دیالوگ‌هایی داره که بصورت واضح میگه: زمان گذشته و آینده واقعی نیستند و زمانِ حال را باید دریافت.

زمانی اگر امثالِ بونوئل میخواستند به دین و مشخصا مسیحیت در آثارشان حمله کنند، با خطرِ مرگ هم روبرو بودند. هرچند کسی مثلِ بونوئل با ساختنِ فیلم‌هایی مثل " راه شیری " ، یک حمله کاملن سینمایی به مسیحیت و کاسبانِ دین داشت. امروز سریالی ساخته میشه بنام " کبیر " ( The Great) که تمامِ چیزهای بشری از جمله دین و خرافات را به سُخره می‌گیرد. کاری که در زمانِ ولتر و دیدرو بسیار سخت بود و امروز آسان. هر روز باید یک سریال خوب دید. آیینِ کشورداری، راهنمای زندگی و خردِ ناب اگر در " دائو " و " دائو دِ جینگ "خوب کار کنه، مشکلی نخواهد بود.

صفر: نیکی کن و بعد ناپدید شو
اثری از خودت مگذار


یک :
به یاد داری هات ۴۳ یسنا در اَوِستا را:
ای مزدا اهورا
آیا شور و دلدادگی من
به هنگام رسانیدنِ آیین تو به مردمان
مایۀ رنج و آزار من نخواهد شد؟
چه شگفت‌آور است! او که پیامبر بود.
بارِ امروز را برای فردایی که نمی‌شناسیم بر دوش می‌کشیم. این بهایِ کردارِ ماست.
از متنِ فیلم پسرِ ایران از مادرش بی اطلاع است ، نوشته و کارِ فریدون رهنما


دو :‌ سینمای ایران با ساختنِ فیلم‌هایی مثلِ "کیک محبوب من" بدونِ سانسور و حجاب اجباری، که تم تنهایی را تصویر می‌کند، در مرحله آزمون و خطاست. در جایی که می‌خواهد، نفسانیت و لحظات خوشی و بخش سکسیِ زندگی را تصویر کند. از ۵۷ به بعد، تصویرِ زندگیِ جعلی را در سینمای ایران داریم. تو فیلم پسرِ ایران از مادرش بی‌اطلاع است، دیالوگی هست که می‌گفت: مردم سکس می‌خوان...سکس! یا وقتی احمد فاروقی از فریدون رهنما می‌پرسید: از سکس در فیلمت چه داری؟
فیلم "کیک محبوب من"؛ اگر دائو د جینگ خوب کار کنه، نیرویِ زنانه و مردانه در کنار هم قرار بگیره. فعلن باید از دیدن فیلم‌‌های بدون سانسور استقبال کرد.

سه: وبلاگ‌نویسی و نقل قول‌هایی که دوست داریم. چه کسی وبلاگ می‌خونه. دیواری بنام وبلاگ

در جستجویِ اسبابی برای خردسندی باش، و بی‌نهایت سبب برای خرسند بودن خواهی یافت. و تنها آن زمان که خرسند و سپاسگزار باشی مذهبی خواهی بود، زیرا خرسندی یعنی مراقبه، یعنی در سکوت و در لحظه حال بودن...

تصویر: از فیلم روزهای عالی ( Perfect Days ) ساخته ویم وندرس.

از فیلسوفی پرسيدند: شگفت‌انگيزترين رفتار انسان چيست؟ پاسخ داد: از كودكى خسته می‌شود، براى بزرگ شدن عجله می‌كند و سپس دلتنگ دورانِ كودكى خود می‌شود. ابتدا براى كسب مال‌وثروت از سلامتى خود مايه می‌گذارد، سپس براى باز پس‌ گرفتن سلامتى از دست رفته پول خود را خرج می‌كند. طورى زندگى می‌كند كه انگار هرگز نخواهد مُرد، و بعد طورى می‌ميرد كه انگار هرگز زندگى نكرده است. آنقدر به آينده فكر می‌كند كه متوجه از دست رفتن امروز خود نيست، در حالى كه زندگى گذشته يا آينده نيست، زندگى همين حالاست..

تنهایی و تنهایی اذیتم‌ می‌کنه.
مدام پُر و خالی میشم
وقتی وارد جمعی میشم دوست دارم بعد ار ساعتی خارج بشم و برعکس تنهایی ، هنگامی که کسی نیست کنارم اذیت کنندست .
انگار هنوز اکهارت تول و امثالِ " تفکر زائد " روی من کامل تاثیر نزاشتن .
تنهایی در انتهای شب!
شعر تیر را ملاحضه کنید در پایین .






شعرِ تیر


آدم / دوست نداشتم
نفر به نفر
چَشم کار می‌کردم ... سرکار
در وسط پاک کرده
من از چند کم می‌شود
رویِ زمین - مرزی - خون کشیده
که رویِ دیروز پاک کرده
من حسابم فکرهایش زمین است
به این زودی‌ها پاک کرده
نمی‌شود


خنده‌دار است
گوش -کلماتم - را اِشغال کرده
کار می‌کرد
در هوایِ راهنمایی
گوش کرده
در می‌کردم
هوا از شلوغی
مرا اِشغال کرده
گوش می‌دادم
بخوانم
می‌دانستم به این زودی‌ها پاک نمی‌شود


چیزی نبود / از سرم پایین‌تر
تار تار ....جان !
مرزِ پاخورَش
بدجوری درد به سرش می‌زند


از چند صورت برداشت داریم
- - -

امیر قاضی‌پور

وقتی با خودم قرار گذاشتم در شهرِ سیلویا
بر افتادنِ چشم‌ها و درخت‌ها
تابیده بود بنفش‌ها و سنگ فرش‌ها سکه‌ای بود
بخارِ سرِ همه از استخوان‌هایِ خشک نبود
بر بندِ رخت آویزان شده/ساعتی بر فراموشی
حکم رانیِ شاتوت‌ها و تاب‌ها و زن‌ها و دخترا
و سر برداشتن از لبا
سبزتر از بازوهای نه داشته به چیزی سنگین
این-از تو پریدم
در کدام غیبت حاضر
تو ردپایِ تاریخی
میل به نشستن در یک مکان
مشاهده یِ رسوخِ نیروها
و ردپاهایِ تاریخ
میل به ناحیه‌ گرایی
همه باید از همه لهجه‌شان بُگریزنند
بزنند به دیواره تاریخ
تمام ناپذیر از دستِ همه یِ آن شکنجه‌ها
دیواری-چروکی نبود
کافه‌ای بی هوا با مشتریانش در هم نمی‌پیچید
و میل به نشستن در یک مکان
- - -
امیر قاضی‌پور

همه چیز رحمت است. هرچند وقتی مشکلات بر سرم آوار میشه فراموش کنم. اگر در لحظه حال که تنها زمانِ واقعی است حضور داشته باشم، همه چیز رحمت است . OK است.


در ابتدا کردار بود. صدیقه وسمقی و زنان و دخترانِ ایران، نه فقط در حرف که در عمل اثبات کردند که مقابلِ زورگویی می‌ایستند. سرپیچی کن اطاعت نکن و نپذیر در مقام کردار


زمانِ بچگی، دچارِ فقرِ فرهنگی بودم . انتخاب‌هایی که برای خواندن و دیدن داشتم. کتاب و فیلم‌های محدود. امروز در لحظه حال، هرچقدر گزیده ببینم و بخوانم و موسیقی گوش کنم ، انتخاب‌های زیادی دارم . خوشحالم. نبایدِ ایجابی: همه کتاب‌ها را نمیشه خواند و اصلن باید رها کرد . گیر به " اصلن " ندید. "حتا و حتمن " را هم همینطور می‌نویسم . یک عده گیر دارن


ماه رمضان بقول یکی از طرفداران حکومت: شاهد بی‌سابقه‌ترین روزه‌خواری در ۴۵سال اخیر بودیم.
مردم ایران، بدون هیچ سازمانی بصورت بداهه ، این خوردن و آشامیدن را داشتند. مثلِ حرکت برداشتنِ روسری بعد از قتلِ مهسا امینی. دهن‌کجی یا هر چیزی. بر علیه زورگویی و یک نوع نگاه تمامیت‌خواه


فضاهای خالی. صفحه سفید
بار نزدن و بهار
آره نچسبیدن به نام‌ها و عبور کردن زیباست

کدام رویداد؟ تو سال جدید (۱۴۰۳)، دیگه حتا یک تقویم کوچک هم نمی‌خرم که روزها و مناسبت‌ها و تعطیلی‌ها رو ببینم . این تقویم کاملن حکومتی چه نسبتی با منِ ایرانی دارد(؟).
فراتر از نام‌گذاری‌ها میشه جریان داشت. مناسبت‌های زندگی ما در لحظه حال است. حتا یک دست شُستنِ ساده یک رویداد محسوب میشه اگر «حضور» داشته باشیم. صدایِ قطراتِ آب ، شنیدنِ صدایِ طبیعت و توجه کردن به تک‌تک رویدادهایی که در لحظه حال جریان داره . وقتی با کلِ هستی پیوند داری. حس کردن و حضور داشتن با تمام وجود . اکنونِ خارق‌العاده

فیلم " برگ‌های افتاده " ساخته کوریسماکی فیلمی برای لحظه حال تنها زمان واقعی است .‌ یک فیلم شاعرانه و عاشقانه که هیچ زیاده‌گویی ندارد. تو این دنیای بی‌رحم، پُر از پلیدی، وقتی با لحظه حال دوست می‌شی هر کجا باشی احساس آسودگی می‌کنی. بازیگران فیلم Fallen Leaves باید بابت بازی خوبشان تحسین بشن. هر روز باید یک فیلم خوب دید. فیلم برگ‌های افتاده به نظرات اکهارت تُله از بابت لحظه حال ، سکون و سکوت نزدیکه. همچنان که فیلم Perfect Days از وندرس به نظرات اکهارت تًله نزدیکه . وسط جنگ و درگیری و خونریزی و اعدام‌ها در منطقه و جهان، این فیلم جای دیدن داره

محمدجعفر مصفا یا اکهارت تُله ایران

مصفا در کتاب " تفکر زائد "، مثلِ " اکهارت تُله " می‌اندیشد:
یکی دیگر از طرح‌های فکر برای فرار از واقعیات این است که انسان را از زمانِ حاضر که تنها زمانِ واقعی است غافل نگه می‌دارد و او را در دو زمانِ موهوم ذهنی و غیرواقعی، یعنی زمان گذشته و آینده مشغول می‌دارد. زمانِ حاضر تنها زمانی است که حرکت زندگی در آن واقع می‌شود. و انسانی که در لحظه حاضر زندگی نمی‌کند اصولا در زندگی نیست. زندگی را از دست داده است. مشغولیت فکر در زمان به معنای مشغولیت فکر با محتویات خودش است، نه به آنچه می‌گذرد. و محتویات خودش چیزی جز پندارها و تصاویرِ تهی از واقعیت نیست .


■ تقسیم زندگی به گذشته ، حال و آینده ساخته ذهن و در نهایت توهمی‌ست . گذشته و آینده شکل‌های فکری و انتزاعات ذهنی هستند. ‌گذشته را فقط در حال می‌توان به یاد آورد. آنچه به یاد می‌آوری، رویدادی‌ست که در حال رخ داده و حال را به یاد می‌آوری. آینده، هنگامی که برسد، حال است ، تنها موردی که همواره وجود دارد ، حال است. ● اکهارت تُله . سکون سخن می‌گوید

فیلم‌های تاثیرگذار مثلِ فیلم "زیستن" از کوروساوا . فیلمی که متعلق به زمانِ حال است . زمانِ جعلی که در آینده هیچ‌گاه نمی‌آید. زندگی نکردن بنام پس‌انداز و همه چیز را به آینده موهوم و جعلی سپردن. فیلم "زیستن" به نظرات اکهارت تُله و تاکیدش بر زمانِ حال به عنوانِ تنها زمانِ واقعی ، نزدیکه‌.‌ این وانهادنِ خود و یک‌کار تاثیرگذار انجام دادن در فیلم " زیستن " هست . مثلِ تاسیس یک پارک عام‌المنفعه در همین فیلم زیستن

فیلم جدید علی مصفا " نبودن " محصولِ جمهوری چک ، ایران و اسلواکی .
از زبانِ اکهارت میشه گفت : نمی‌توانی خودت را در گذشته یا آینده بیابی.‌ تنها مکانی که می‌توانی خودت را بیابی در حال است .
در فیلم " نبودن " ، کمونیستِ ایرانی در چک ، کودتای۲۸مرداد و گذشته واقعن در حال‌هایِ دیگری هستند؟
چی میشد علی مصفا در فیلمش در لوکیشنِ کشورِ چک اشاره میکرد ، که در کشورِ واسلاو هاول حتا از پلیس مخفی و نیروهای سرکوبگر ، مردم و دولتش انتقام نگرفتند و دست به خشونت نزدن



فیلم جدید علی مصفا " نبودن " اکرانِ آنلاین شده . آیا مصفا تونسته ، گذشته را به حال بیاره؟ تو فیلمسازهای ایرانی غیر از فریدون رهنما، که در آثارش همواره گذشته را به حال می‌آورد برای دورانِ گذار ... و پرسشگری می‌کرد، کارگردان موفقی ندیدم .
گذشته و آینده توهم هستند بقول اکهارت تُله
و تنها زمان واقعی لحظه حال است

حضور در لحظه حال در فیلم«زندگی‌های گذشته»( Past Lives) . اکهارت تُله‌ای به فیلم عاشقانه Past Lives نگاه کنیم ، باید در تک‌تک لحظات زندگی حضور داشته باشیم . حتا یک نفس کشیدن . دم و بازدم ، خوردن میوه ، قرار گذاشتن و تک‌تک کارهای روزانه از کودکی تا پیری . حضور در لحظه حال و اکنون .‌ باید بدنِ خودمان را احساس کنیم . چشیدنِ مزه خوراکی‌ها ، مسواک زدن ، صدایِ رودخانه و آب را شنیدن ، یا قرار گذاشتن یک عملِ مکانیکی نیست . کدام حضور؟ اگر در لحظه حال حضور داشته باشیم، اونوقت گذشته و آینده توهماتی بیش نیستند و هیچ‌گونه حسرتی وجود ندارد . گذشته و آینده همین لحظه حال تنها زمان واقعی است . اکهارت عزیز! فیلم Past Lives از فیلم‌ساز کُره‌ای " سلین سانگ" را دیده‌ای /؟ آموزه‌های تُرا باید برجسته کرد . باید ایجابی . هر روز باید یک فیلم خوب دید

تقسیم زندگی به گذشته ، حال و آینده ساخته ذهن و در نهایت توهمی‌ست . گذشته و آینده شکل‌های فکری و انتزاعات ذهنی هستند. ‌گذشته را فقط در حال می‌توان به یاد آورد. آنچه به یاد می‌آوری، رویدادی‌ست که در حال رخ داده و حال را به یاد می‌آوری. آینده، هنگامی که برسد، حال است ، تنها موردی که همواره وجود دارد ، حال است. ● اکهارت تُله . سکون سخن می‌گوید
فارسی‌ی : فزناز فرود

بسیاری از مردم تمام زندگیشان را صرف منتظر ماندن برای شروع زندگی میکنند

هزینه‌های زندگی،مشکل به شمار نمی‌روند.

زوال و از بین رفتنِ جسم،مشکل به شمار نمی‌رود.

مسئله،

از دست‌دادنِ لحظهٔ حال است.

از دست‌دادنِ لحظهٔ حال،از دست‌دادنِ عمر و زندگی است.

اکهارت تُله

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱

اردیبهشت را دوست داری
آنجا کجاست؟
ببین، چه در صبح جان می‌دهیم
حق‌طلب ، از سر تا سرِ ضمیر
آنجا از تویِ سینه
دوست ، مال‌هایِ میانِ هم...


اما تهران را
اصلن بعدن تکنیک می‌رسید
بعد از صبح‌بخیر
هم‌چنان خالی روبرویِ هم
مغناطیس / از تحسینِ نخستین
- - -
امیر قاضی پور


نکته: از وقتی چهار کتاب " اکهارت تُله " ( سکون سخن می‌گوید ، نیروی حال، زمینی نو و تمرینِ نیرویِ حال ) را خواندم ، آرامشِ زیبایی دارم . بدونِ تنش در لحظه حال . سکون ، سکوت ، لحظه حال و فضایِ خالی . من از چند کم می‌شود/؟ پاک‌سازیِ آگاهی و ذهن . توجه کردن به طبیعت و حتا به یک گُل . بر علیه انباشتگی و بارِ اضافه . سَبُک شدن

خودتان را با ذهنتان یکی ندانید
از ذهنیت تا بی‌ذهنیتی
از صورت تا بی‌صورتی
از صفحات سفید تا واکنش ،خشونت و قضاوت
این روزها که سه کتاب از اکهارت تُله خواندم

شما با فکرتان یکی نیستید. شما متفکر نیستید

" تماشایِ فکر " بجای مُحِق نشان دادنِ خودتان.

کدام لحظه هوشیاری و آگاهی . آری گفتن به لحظه حال . کمتر به گذشته فکر کنیم

☆☆☆

شاتوت گوشتالو!
من‌ حرف می‌زنم :
" موسیقی جاز "
بر اندامِ حیاتی
همیشه چیزی هست
بدونِ اینکه حرف نمی‌زنم
بله! در همه عمر، بچه را بیندازی
وادارت می‌کند بخندد، سرگرم کند
مخصوصن خودش است
برخلاف انتظار چقدر با او مهربان بود
بطورِ مبهم
زاویه دید لحظات هوشیاری پنج و پانزده دقیقه
فرق اصلی در عضلاتت
با فشارِ جریانِ آب
- - -
امیر قاضی پور