ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

۳. جدیدن تارانتینو گفته که فیلم‌ها بهتر از سریال‌ها هستند! و اغلب سریال‌ها آبکی هستند! به عنوان یک مخاطب از حرف برادر! تارانتینو شگفت‌ز‌ده شدم. چون در دو دهه اخیر، سریال‌های بسیاری در حد شاهکارهای سینمایی ساخته شدند و مورد توجه مخاطبانِ جهانی قرار گرفتند. از سریال‌های شبکه HBO مثل شاهکار وست ورلد ( Westworld) ، چیزهای تیز ( Sharp Objects) ، دروغ‌های کوچک بزرگ تا سریال توئین پیکس ( Twins Peaks) . فقط فصل سوم Twins Peaks ، سینما را داخلِ خانه مخاطبان می‌آورد. در واقع سریال‌ها ارزش سینمایی و هنری در هر قسمتِ خود دارند. جای انکار نیست.

۲. هر روز باید یک سریال خوب دید. ایده‌های جسورانه و وقیحانه سریال رامی ( Ramy) را دوست دارم. خط قرمزها را می‌شکند. یک خانواده عرب تو آمریکا، چطور می‌توانند تو اوجِ برهنگی، مصرف مشروبات الکلی، و انواع و اقسام انحراف و فساد، دیندار باشند! مشکل تناقض‌های آنهاست که تظاهر به دینداری می‌کنند در حالیکه دیندار نیستند. دیدنِ سریال رامی برای متعصب‌های مذهبی ضروریه. کدام متعصب می‌شینه پای سریالی که اونو به چالش می‌کشه و تناقض‌هاشو تصویر می‌کنه(؟). هر روز باید یک سریال خوب دید. اخلاق را کمتر کسی رد می‌کند؛اما تو هنر، اخلاقیات مثلِ سم می‌ماند. رامی هیچ چیز را سانسور نمی‌کند.

۱‌ . مشخصات سریال رامی
ژانر :درام | عاشقانه | کمدی
زیرنویس چسبیده فارسی دارد
سال تولید :2019
رده سنی :TV-MA
مدت زمان : ۳۰ دقیقه
محصول :ایالات متحده آمریکا
بازی‌گران :Ramy Youssef , Amr Waked , Mohammed Amer
خلاصه داستان : درباره پسری به نام "رامی" است که عضوی از یک خانواده مهاجرت کرده مصری به آمریکا است. زندگی او بین دو جامعه کاملا متفاوت قرار دارد، اول جامعه‌ای به ظاهر دیندار که اعتقاد دارند زندگی آزمایشی الهی است و دوم دوستان او که به فکر خوشی هستند و اعتقادی ندارند و...

صفر: نیکی کن و بعد ناپدید شو
اثری از خودت مگذار


یک :
به یاد داری هات ۴۳ یسنا در اَوِستا را:
ای مزدا اهورا
آیا شور و دلدادگی من
به هنگام رسانیدنِ آیین تو به مردمان
مایۀ رنج و آزار من نخواهد شد؟
چه شگفت‌آور است! او که پیامبر بود.
بارِ امروز را برای فردایی که نمی‌شناسیم بر دوش می‌کشیم. این بهایِ کردارِ ماست.
از متنِ فیلم پسرِ ایران از مادرش بی اطلاع است ، نوشته و کارِ فریدون رهنما


دو :‌ سینمای ایران با ساختنِ فیلم‌هایی مثلِ "کیک محبوب من" بدونِ سانسور و حجاب اجباری، که تم تنهایی را تصویر می‌کند، در مرحله آزمون و خطاست. در جایی که می‌خواهد، نفسانیت و لحظات خوشی و بخش سکسیِ زندگی را تصویر کند. از ۵۷ به بعد، تصویرِ زندگیِ جعلی را در سینمای ایران داریم. تو فیلم پسرِ ایران از مادرش بی‌اطلاع است، دیالوگی هست که می‌گفت: مردم سکس می‌خوان...سکس! یا وقتی احمد فاروقی از فریدون رهنما می‌پرسید: از سکس در فیلمت چه داری؟
فیلم "کیک محبوب من"؛ اگر دائو د جینگ خوب کار کنه، نیرویِ زنانه و مردانه در کنار هم قرار بگیره. فعلن باید از دیدن فیلم‌‌های بدون سانسور استقبال کرد.

سه: وبلاگ‌نویسی و نقل قول‌هایی که دوست داریم. چه کسی وبلاگ می‌خونه. دیواری بنام وبلاگ

زمانِ استقبال و دیدنِ دو فیلم «دانه‌یِ انجیر معابد» ساخته محمد رسول‌اف، و فیلم «کیک محبوب من» ساخته مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها است.‌ دو فیلمی که بدونِ سانسور و حجاب اجباری در ایران ساخته شده است.‌ دو فیلمی که در فضای Net و کانال‌های تلگرام منتشر شده است. چه مخالف حکومت و چه موافق حکومت هستید، پیشنهاد می‌کنم فیلم «دانه‌ انجیر معابد» را در جمعِ خانواده و دوستانِ خود ببینید. موافقان و مخالفانِ حکومت درفیلم رسول‌اف، هر دو تصویر و صدا دارند و این منصفانه است. جای گفتگو دارد. فیلم «دانه‌ی انجیر معابد»، لحظات نفسگیر کم ندارد. جایی در بحبوبه اعتراضات زن‌زندگی‌آزادی. ایران، بر تو چه رفت. ما ایرانیان بینِ جنگِ بیهوده و زندگی کردن کدام را انتخاب می‌کنیم. یکبار بهرام بیضائی در فیلم «چریکه تارا» این نگاه را تصویر کرد و حالا فیلم نفسگیرِ «دانه‌ی انجیر معابد». ظرفیت کل صندلی‌های سینمای ایران خالیه. کسی جای کسی را تنگ نکرده. اما چرا نباید این دو فیلم اکران عمومی بشه.‌ فیلم آشغالِ رامبد جوان اکران عمومی میشه. ‌اما این فیلم‌ها بصورت اینترنتی در تیراژ میلیونی خارج از سینما دیده میشه.


خبر خوب : به فاصله کوتاهی پس از انتشار نسخه غیررسمی فیلم «دانه انجیر معابد» ساخته محمد رسول‌اف، نسخه‌ای از فیلم «کیک محبوب من» ساخته مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها هم به صورت غیررسمی منتشر شد. این اتفاق در حالی رخ داده که اکران‌های عمومی این دو فیلم هنوز در بسیاری از کشورهای جهان ازجمله آمریکا آغاز نشده است. دو فیلم «دانه انجیر معابد» و «کیک محبوب من» که از شاخص‌ترین آثار جریان سینمای غیررسمی ایران در دو سال اخیر محسوب می‌شوند، از نظر اکران‌های جهانی هم از موفق‌ترین آثار ایرانی چند سال اخیر هستند. مجموع فروش فیلم «دانه انجیر معابد» فقط در کشور فرانسه از ۳ میلیون یورو با بیش از ۴۰۰ هزار تماشاگر گذشته و فیلم «کیک محبوب من» هم تاکنون در حدود ۶۰۰ هزار دلار با اکران در کشورهای آلمان، بریتانیا، سوئد و بریتانیا فروش داشته است.