ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

البته به فعل مُنتقل

با پارچه‌هایِ آغشته به خون

بیش‌تر خودش را

از بعضی از اوقات که ندارد / جلوها و عقب‌ها

من از بیرونم

نزدیکترم / اویی که به میان فقط علاقه دارید شکل / و گاهی

شخصن از اعماق ، آفتاب را فرا گرفته‌ای

دو-سه نمک / برنج

در ثانی ورودِ گرما
و برودت / از جلوه‌ها


راست نمی‌ایستی

به وقوف

به دیده‌هایِ دیر



جوان بودنِ اتاقِ من به منزله یِ قبل و بعد

نبود

سفید بودن

به نفسِ درختانِ دی

پلک‌های آدم دریا را ندیدن

- - -
امیر قاضی پور

کانال شعر :

https://t.me/ghazipooramir