این بیشتر یک افسوس است تا تلخی.
افسوس برای آنچه زندگی تواند شد و نیست.
به گمانم آنگاه که این افسوس را از دست بدهیم جانوری شکمباره بیش نخواهیم بود.
می‌‌کُشیم
و می‌کُشند
و خواهند کُشت
و خواهیم کُشت. تا کی؟
از متنِ فیلم بی‌همتای " پسر ایران از مادرش بی اطلاع است " اثر فریدون رهنما
فواید گیاهخواری که یادمان هست: کتاب را که باز کنیم دلمان از نفرت و خشونت به هم می‌خورد. هدایت در این کتاب در مقابل بی‌رحمی و درندگیِ خون‌آشام آدمیان ، مُبلغِ روشنایی و پاکی و بی‌آزاری است، درست مثلِ دین زرتشت که قربانی کردن را مطلقاً ممنوع کرده و سفارش کرده بود که حیوانات را برای خوردنِ گوشتشان نکشند.
یادآوری از کتاب: بر مزار صادق هدایت
نوشته: یوسف اسحاق‌پور
ترجمه: باقر پرهام
می کشیم
و می کشند
و خواهند کشت
و خواهیم کشت
تا کی
■ مانی شاعر و پیامبر : گفتار من خونی جاری نمی‌کند ،
دستان من هیچ شمشیری را لمس[ تبرک] نخواهد کرد نه حتا ... کارد قربانی کنندگان،
و نه هیزم هیزم شکنان را!
عالمی دیگر بباید ساخت!
✍ یادداشت: احمد زیدآبادی
ظاهراً قرار نیست بر ترور و قتل و انتقام و اعدام در این کشور نقطهٔ پایانی گذاشته شود.
معمولاً روزمان را با خبری از ترور یا قتل یا اعدام آغاز می‌کنیم چنانچه امروزمان با خبر اعدام محمد قبادلو آغاز شد. خبری از مدارا و عفو و بخشش و رحم و مروت در میان نیست. هر چه هست انتقامجویی و تداوم چرخهٔ خشونت است. برای همین هم افسرده‌حال و بی‌انرژی و تلخ‌اندیش شده‌ایم.
حقا که به قول عبدالرزاق اصفهانی از این هواهای عفن و آب‌های ناگوار، دلمان بگرفته و جانمان ملول شده است.
به گفتهٔ خواجهٔ شیراز:
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
...........
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی!
از یهودی‌هایِ آدمکش و انتقامجوی اسرائیلی
تا یهودی مثلِ آرنت که انتقامجویی را رد می‌کند
ما گزاره‌هایی نظیرِ " جنایتِ بزرگ " جنایتی علیه طبیعت است ، به نحوی که خودِ زمین فریادِ انتقامجویی بر می‌آورد؛ و شر هماهنگی طبیعی را به نحوی از میان می‌برد که تنها مکافات می‌تواند آن را بازگرداند؛ و جمعی که نسبت به آن کار خلافی صورت گرفته است وظیفه‌ای در قبالِ نظمِ اخلاقی دارد که باید جانی را مجازات کند - ما این گونه گزاره‌ها را نمی‌پذیریم و آنها را بربری و سبعانه می‌دانیم.
- هانا آرنت
فارسی‌ی : خشایار دیهیمی
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی