ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

اگر قطار بود شاعری را ببینم
قطعن سیلویا پلات بود

یکبار در شعری نوشتم " اگر قطار بود شاعری را ببینم قطعن سیلویا پلات بود"
راستش دلم برای دوست شاعر " محمدحسن مرتجا " تنگ شده . دوستی که وقتی باهم در تلگرام گفتگوی شعری داشتیم، آنقدر مهربان بود که می‌گفت نیازی نیست جواب بدی. حضور داشتن بدونِ هیچ حرف خاصی


از تنِ اوست
جانش را در فاصله می‌دید
شاخه‌‌ی به هم پشت
طرحِ لبخند افتاده رویِ خاک

اگر شب‌هایِ آخر
نزدیک
نزدیک در میانِ سنگ‌هایِ پاره
- - -
امیر قاضی‌پور

شعری از امیر قاضی پور✔️

از تنِ اوست
جانش را در فاصله می‌دید
شاخه یِ به هم پشت
طرح لبخند، افتاده روی خاک

اگر شب‌هایِ آخر
با صدایِ نزدیک
نزدیک در میانِ سنگ‌هایِ پاره


................



در شعری که هم گسست هست و هم جنبش
خوانش : محمدحسن مرتجا

رودرو بودن با وضعیتی که مایه‌هایی از کشف نشده گی. پیچیده گی و یا گاه بغرنج بودن دارد. شاعر را وا می‌دارد که حد تفاوت را در شعرش نگه دارد. و از هر نوع اشباع شده‌گی دوری کند. تا زبان جز در فضایی از تاویل و تفسیر اتفاق نیفتد
از تن اوست
جانش را در فاصله می‌دید
شاخه‌ای به هم پشت
طرح لبخند افتاده به روی خاک
اعتماد به نفس داشتن در بیان. و از امکاناتِ زبانی بهره ی مناسب بردن.. و هم ایجاز. مخاطب را برای جنبش و اندیشیدن دعوت می‌کند. چه در نهایت هر شعری جنبشی در جان مخاطب می‌اندازد. که ربطی با مفهوم های دوگانه و رو در رو ندارد.
اگر شب‌های اخر با صدای نزدیک.
نزدیک در میان سنگ‌ های پاره