آی
فریاد طرح می‌زند در باد،
سایه سروی را.
( بگذار در این مزرعه گریه کنم)
همه چیز در جهان می‌شکند
و نمی‌‌ماند چیزی مگر سکوت.
( بگذار در این مزرعه گریه کنم)
شراره‌های آتش
افق مرده را می‌جوند.
( ترا گفتم، بگذار در این مزرعه گریه کنم.)
شعر بالا از فدریکو گارسیا لورکا ( Federico Garcia Lorca ) است. با ترجمه رضا معتمدی
لیلی افشار با گیتارش خاموش نشده است. شعر فقط نوشته‌های بر روی کاغذ نیست. لیلی افشار در آلبوم‌ها و آثارش یک شاعر خوب بود و هنوز هست و جریان دارد. شعر در به یادآوری است .
شاعری به نام لیلی افشار
گیتارِ لیلی افشار.
در دنیایِ اغلب مردانه یِ گیتار ، گیتار لیلی افشار را دوست دارم و می پسندم؛مخصوصن در آلبوم مسخ .
شعرِ گیتار از لورکا✔️
شیونِ گیتار
آغاز می‌شود
از همان سپیدیِ نخست
پیاله‌ها می شکنند.
شیونِ گیتار
آغاز می‌شود.
خاموش کردنش بیهوده است.
خاموش کردنش
ناممکن.
شیونش، یکنواخت و آرام است.
به گونه یِ شیون آب
و شیونِ باد
بر بارشِ برف
خاموش کردنش بیهوده است
چرا که در غمِ چیزهایِ دور می‌گرید،که خواهان کاملیاهای سپیدند.
گیتار
بر تیرِ بی هدف
بر شامگاهِ بی فردا
و بر اولین پرنده یِ مُرده بر شاخه می‌گرید
آه،ای گیتار
ای قلب زخمی
به تیغه یِ پنج شمشیر.
فارسی ی: رضا‌معتمدی
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی