چهارشنبه دوازدهم شهریور ۱۴۰۴ | 2:4 | امیر قاضی پور -
آی
فریاد طرح می‌زند در باد،
سایه سروی را.
( بگذار در این مزرعه گریه کنم)
همه چیز در جهان می‌شکند
و نمی‌‌ماند چیزی مگر سکوت.
( بگذار در این مزرعه گریه کنم)
شراره‌های آتش
افق مرده را می‌جوند.
( ترا گفتم، بگذار در این مزرعه گریه کنم.)
شعر بالا از فدریکو گارسیا لورکا ( Federico Garcia Lorca ) است. با ترجمه رضا معتمدی
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی