ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

از تنِ اوست
جانش را در فاصله می‌دید
شاخه یِ به هم پشت
طرحِ لبخند افتاده روی خاک

اگر شب‌هایِ آخر
نزدیک
نزدیک در میان سنگ‌هایِ پاره
- - -
امیر قاضی پور






خوانش شعرِ بالا
از پدرام محمدزاده

تصاویر بکرن . منظره‌ها چشم‌نواز. فجایع دور و سکوت بیابان دورافتاده می‌کنه شعرتو . شاعرشو. غیرقابل دسترسی. چه چیزی برای یک شاعر بهتر از خود؟ از دیگری به خود رسیدن. بعد پریدن و به کم قانع نشدن