پنجشنبه هفدهم مهر ۱۴۰۴ | 8:21 | امیر قاضی پور -
الف-
با حذف کردنِ هر آنچه ضروری نیست، به زیبایی حقیقی میرسیم.
اغلب از کسانی میآموزیم که نیستند. ناگزیر به مراجعی پناه میبریم که غایبند.صحنه هر بار خالیتر میشود، ما از خالیِ جهان میآموزیم.
نوشته بالا از پیتر بروک (Peter Brook ) است. با دائو و دائو دِ جینگ هم پیوند دارد.
ب-
برای ساختنِ چرخ محورها را به هم وصل میکنیم؛
اما این فضای تهی میانِ چرخ است
که باعث چرخش آن میشود.
از گِل کوزهای میسازیم؛
اما این خالیِ درونِ کوزه است
که آب را در خود جای میدهد.
از چوب خانهای بنا میکنیم؛
اما این فضایِ خالیِ درونِ خانه است
که برای زندگی سودمند است.
مشغول هستی هستیم
در حالی که این نیستی است که به کار ما میآید.
● لائو تزو. دائو دِ جینگ
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی