ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

گزارش جلسه سینماشعر در ارتباط با فیلم در شهر سیلویا ( In The City Of Sylvia) مثلِ شعر شده 👇



□ در شهر سیلویا یک فیلمِ تقریبن صامت سرشار از صدا . وقتی سروصداهای متحرک فیلم به مانند سینماتوگرافِ روبر برسون، تبدیل به موسیقی می‌شوند

□ دیالکتیکِ رویاپرداز استاد خوزه لوئیس گورین . گریزِ شاعرانه و جمع و جور به استراسبورگ در فیلم در شهر سیلویا

□ جایی که حسین نشاطی، از شباهت فیلم در شهر سیلویا با فیلم کسوف از آنتونیونی گفت . فایل صوتی جلسه، در کانال تلگرام " شعر بی پایان " منتشر شده است

□ خاطره ساده از چهره معشوق. ساده‌ترین نگاه‌هایِ انسان در شهر سیلویا. زیباییِ یک چهره . معمای یک غریبه . ژست‌ها . تراموایی همیشه حاضر در شهر . رویاپردازی مسحور . مناظری سخاوتمندانه برای نقاش جوان . قرار گرفتنِ چهره‌های متعدد پشت هم . رویِ سکوی تراموا نشستن، بدونِ جسم نشان دادنِ آدمها. اوقات شبانه روز .‌ صداهای در شهر سیلویا مثلِ یک صدای آکوستیک مثلِ یک سمفونی

□ وقتی شکل ناپدید می‌شود، اطراف ظاهر می‌شود

□ سنگ‌فرش‌ها .‌ تراس کافه‌ها . خطوطِ تراموا و تصاویرِ معکوس . واقعیت‌هایِ اجتماعیِ مدرن در فیلمِ در شهر سیلویا . نگاه کردن به نگاه

امیر قاضی‌پور . جلسه سینماشعر

بجای خواندنِ خبرها باید خبرسازی کرد
مثلِ ساختنِ کتاب مثلِ ساختنِ شعر
فقط هم مبارزه نیست. در همه جنبه‌ها
خواندنِ خبرها افسردگی میاره
خودتان خودمان در متنِ خبرها باشیم
حتا سکون و سکوت و فضای خالی که داریم خودش خبرِ شخصی و فردیه . آرامش، سکون و سکوت خبرِ درونیه


ننامیدنی . بی‌شکلی
ورای آن چیزی که دیگران برای ما می‌سازن
حضور داشتن