ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

"دائو دِ جینگ " که آیینِ کشورداری است در سازمان ملل چه جایگاهی دارد؟
تابحال شده کسی در سازمان ملل ، کتاب دائو دِ جینگ ( Tao Te Ching) بر دست گرفته و از کتاب بنیادی که اصلِ همه چیز است، مثال بیاورد/؟
یک مشت تبهکار مثلِ دونالد ترامپ ، اردوغانِ فاشیست و ... نتانیاهوی تروریست و نژادپرست در سازمان ملل به عنوان رهبرِ کشورها سخنرانی می‌کنند. کدام فضیلت و کدام راه را نمایندگی می‌کنند(؟).
چرا نباید کسی مثل اکهارت تول ( Eckhart Tolle) در سازمان ملل سخنرانی کند و از دائو و تجربه زندگی روزمره بگوید. جنایتکارترین رهبرانِ جهان در سازمان ملل سخنرانی می‌کنند.



از دائو:
انسان فرزانه كسی است كه
همچون طبيعت سود می‌رساند؛
بدونِ انتظارِ سپاس.
كارها را به پايان می‌برد؛ بدونِ ادعای برتری.
پيروز مى‌شود بدونِ نمايشِ پيروزمندی.

قیمت میوه و هر چیزی که مثال بزنی بالاست. به عنوان یک گیاهخوار توانِ خرید انواع میوه و آجیل را ندارم. منِ آجیل خوار هستم‌. آجیل غذای منه؛ برای تفریح نمی‌خورم. قیمت یک کیلو خیار قلمی ۸۰ تا ۹۰ هزار تومن‌.
میوه فروشی‌ها شلوغ نیست حتا پنج‌شنبه و جمعه. توانایی خرید ندارند مردم ایران. مسئولان کشور چقدر بی‌لیاقتی. این گرانی‌ها ربط به شما دارد. وقتی دائو دِ جینگ و آیین کشورداری نمی‌دانید و هارت و پورت می‌کنید. و علاوه بر دولت که باعث گرانی‌ست، کاسب‌ها و مغازه‌دارها هم از این وضعیت سواستفاده می‌کنند‌. قیمت یک کیلو گلابی ۲۳۸ هزار تومن. عدد بده!

ایران چه خواهد شد. در لحظه حال که تنها زمانِ واقعی است، حالم خوب است. اما نگرانم. یادداشت احمد زیدآبادیِ را میخوانم. زیدآبادی همیشه مودبانه مقامات کشور را مورد پرسش قرار می‌دهد. حتا راهکار ارائه می‌دهد. خود احمد زیدآبادی می‌گوید که امیدی ندارد مسئولان کشور به این راهکارها و نصیحت‌ها توجه کنند! اما دوباره و هزارباره می‌نویسد. آقای احمد زیدآبادی عزیز! کجاست دائو دِ جینگ و آیینِ کشورداری؟


یادداشت احمد زیدآبادی:
منتظر چه هستید؟

ما الان باید منتظرِ وقوع جنگی دوباره باشیم یا توافقی برای ورود به دورانی تازه؟
این پرسشی است که مسئولان امور باید بدون ابهام و دوپهلوگویی برای افکار عمومی روشن کنند.
ممکن است بگویند هر کدام که هزینه‌اش کمتر و فایده‌اش بیشتر باشد. این پاسخ، کلی و بی‌ارزش است چرا که تا کنون باید دستگاه‌های مختلف به هزینه‌ها و فایده‌های هریک از دو گزینه، اشراف پیدا کرده باشند. اگر اشراف پیدا نکرده‌اند که در سردرگمی به سر می‌برند و اگر پیدا کرده‌اند که باید آن را با افکار عمومی در میان بگذارند!
به نظرم آقای دکتر پزشکیان باید خارج از روال رسمی و اداری، همۀ نیروهای مؤثر در تصمیم‌گیری را در جلسه‌ای گرد هم آورد و از آنها مطالبۀ پاسخ روشن در این زمینه کند. اگر هم کسی به حاشیه رفت و یا کلی‌بافی کرد و یا از پاسخگویی صریح طفره رفت و یا خارج از موضوع صحبت کرد بدون ملاحظه به او بگوید: "جعفر ول کن!"