ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

شعر sweet از امیر قاضی پور

در روز، دیر آمده
یکسر، زانو
کوتوله‌ای بوده در گلو.
در برگ چون چراغی خاموش
درختانِ چشم خواب می‌مانند.
عصب‌هایشان کوچک
" نه فرزندی برای تو نیست "
برایِ عبور به بهترین شکل
از نور، زنده شوی با طنینِ صدا
ماه، رنگ پوست لیمو می‌گیرد
آسمان، زیر پا / راه راه
اعضایِ گل ها.
" درخت کاری را کرد "
از کار افتاده.
موهایش غرق در رویا
با زیور آلاتِ هیچ دهانی
هستم گُل‌ها را
شادمانم
متعلق به بی‌اعتنایی
" چپ و راست پُر از ماهی "




■ پدرام محمدزاده ( درباره شعر sweet): معیارِ خوب بودنِ شعر‌هایِ امیر قاضی پور ضد معیار بودنشونه.
تزلزل و خیال و انتزاع عجیب
عاشقِ این شعرم
انتزاع توش حرف اول و اخرو میزنه.


■ ریحانه نامدار (درباره شعر Sweet از امیر قاضی پور):
تئاتری است...انگار از پشت بلندگو چیزی را اعلام کنند.این آخری بخاطر ترکیب بعضی از واژه هایش مثل:رنگ پوست لیمو گرفتن ماه به جای مثلا ماه زرد یا ماه نقره‌ای حس سردی را که شاعر مدام اصرار به تلقین آن دارد پذیرفتنی کرده است...این خوب است...خیلی خوب...و این چپ و راست پُر از ماهی عالی است:لحن سرد و گزارش گونه‌ای که حواس را به سمت خودش جمع و تفریق می‌کند... و ...و...