ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

  مجتبا حدیدی : در شعر امیر قاضی پور همیشه یک رویداد هست که خط اصلی متن را بیان می کنه.. مثلن شعری داشتی که هنوز یک بخشی از اون یادمه"برایم چنگ و سم بیاور" آنجا "رویداد" یک "فاجعه" است که در متن اتفاق می افته و حدپایداری مخاطب برای شنیدنش تبدیل به یک ضریب مقاومتی میشه..مخاطب خاص با هر بار شنیدنش در خود اون متن دوباره پایداری میکنه و متن حالت تقابلی پیدا می کنه..شعر هولدرلین فقط از این ماهیت خاص برخورداره، البته تا اونجا که من می دونم..مرسی امیر جان..منتظر کارهای بعد شما..با احترام ویژه