جلسه می‌گذاریم برای بحث و گفتگو . چون شناخت از همین گفتگو بدست می‌یاد. گفتگو در جمع کوچک دموکراسی می‌آورد. وقتی در جلسه سینماشعر، فیلم در شهر سیلویا را دیدیم و نقد و بررسی کردیم .
□ مدرن بودنِ در شهر سیلویا بخاطر آزادی آن است . آیا فیلم سوالی جدید را در یک اثر آوانگارد و همزمان وفادار به سینمای صامت ، مطرح نمی‌کند؟ حرکت‌های غیرِ قابل توصیفِ فیلم فراموش نمی‌شود. در سینمای مدرنی که علت و معلولی برخورد نمی‌کند و این خوب است .
□ بعد از نمایش فیلم در شهر سیلویا، شعرِ " توی شهر سیلویا " را خواندم که اولین مواجهه من در سال ۲۰۰۸ با فیلم در شهر سیلویا بود
□ توی شهر سیلویا
شعری از امیر قاضی پور
وقتی با خودم قرار گذاشتم در شهرِ سیلویا
بر افتادنِ چشم‌ها و درخت‌ها
تابیده بود بنفش‌ها و سنگ فرش‌ها سکه‌ای بود
بخارِ سر همه از استخوان‌هایِ خُشک نبود
بر بند رخت آویزان شده/ ساعتی بر فراموشی
حکم‌رانیِ شاتوت‌ها و تاب‌ها و زن‌ها و دخترا
و سر برداشتن از لبا
سبزتر از بازوهایِ نه داشته به چیزی سنگین
این-از تو پریدم
در کدام غیبت حاضر
تو ردپایِ تاریخی
میل به نشستن در یک مکان
مشاهده‌یِ رسوخِ نیروها
و ردپاهایِ تاریخ
میل به ناحیه‌گرایی
همه باید از همه لهجه‌شان بُگریزند
بزنند به دیواره تاریخ
تمام ناپذیر از دستِ همه‌ی آن شکنجه‌ها
دیواری-چروکی نبود
کافه‌ای بی هوا با مشتریانش در هم نمی‌پیچید
و میل به نشستن در یک مکان.
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی