در آلبوم " آن و آن " (نشر هرمس- ۲۰۰۸) لحظاتی وجود دارد که دیگر نمی توان گفت یکی از سازها در خدمت دیگری است. این مورد برای خیلی ها عجیب است که این حالت چگونه به شکل بداهه نوازی (سه تار حسین علیزاده - تمبک پژمان حدادی) پیش آمده است.جالب است پژمان حدادی در گفتگویی می گوید: حتی یکبار هم با علیزاده صحبت نکرده و حتی دستگاهی که قرار بود از طرف علیزاده اجرا شود، مشخص نبوده. در " آن و آن " دوساز از یک شخصیت مساوی برخوردارند و دیگر نمی توان گفت یکی از سازها در خدمت دیگری است و این جا تمبک، نقش همراهی کننده ندارد و با قدرت انجام می گیرد.
یک لحظه...
یک زخمه،
یک روزن.
می شکفد خورشید در دل
آن لحظه...
آن روزن،
آن زخمه.
می کشاند، می رباید، می رهاند تا ابد
آن و
آن
حسین علیزاده
بهار ۸۷
شاعری هستم بدونِ کتاب شعرِ کاغذی