ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

سكانسي از آينه( تاركوفسكي ، ۱۹۷۵) جايي در اوايل فيلم، زمان كودكي آلكسي ( شخصيت اصلي آينه ) است و خانه ي همسايه آتش گرفته است. بچه هاپشت ميز نشسته اند. با صداي مادر بر مي خيزند و از قاب خارج مي شوند. دوربين عقب مي كشد و براي لحظاتي بر ميز خالي مي ماند

نمونه ي ديگر در آينه، مكث دوربين روي از بين رفتن تدريجي دايره ي كوچكي از بخار بر جاي مانده از فنجان در فصلي است كه پسر آلكسي در خانه تنهاست

اين حركت دوربين و تاكيد بر فضاي خالي