ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

شاید همه‌ی اشعاری که بر ما تاثیر می‌گذارند یا با ما ارتباط برقرار می‌کنند، در واقع چیزی را آشکار می‌کنند که شاعر نمی‌خواهد به زبان بیاورد اما مأیوسانه می‌کوشد آن را به خواننده بفهماند و از شر آن رها شود. شاید نیازِ یک شاعر به پنهان کردنِ آن چیز است که کلامش را شاعرانه می‌کند - آن را شعر می‌کند.


جملات بالا از تد هیوز ( Ted Hughes) با ترجمه کامک ارژنگی است.
جمله بالا را منِ شاعر تجربه کردم. با این نگاه مانوس هستم.

در حالِ خواندنِ کتاب روباهِ سوخته از تد هیوز هستم که نشر وزین و شعرشناس کارگاه اتفاق به زیبایی در قطع پالتویی منتشر کرده است.