ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

هم بزرگ هستیم و هم کوچک؟
عظمت و بزرگی در کنارِ حقارت و کوچکی


وقتی گرمای ۴۰ تا ۵۰ درجه هوا یا یک ویروس در سرتاسر جهان می‌تواند انسان را از پا در بیاورد.
نکته آزاردهنده‌تر این است که ما با چنین عظمتی که داریم ممکن است با کوچکترین اختلالِ جسمی از بین برویم.


انسان خیزرانی بیش نیست، ضعیف‌ترین چیز طبیعت، اما انسان خیزرانی است اندیشه‌مند. لازم نیست کل عالم دست به کار شوند تا او را از بین ببرند: بخار آب، قطره‌ای آب، برای نابود کردنش کفایت می‌کند. اما حتی اگر قرار باشد عالم او را از بین ببرد، آدم والاتر از قاتلِ خود است، زیرا آدم می‌داند که دارد می‌میرد و از توفق عالم بر خودش خبر دارد. عالم اصلا این را نمی‌داند.
- بلز پاسکال ‌



خطاپذیری قضاوت‌های ما ، و آسیب‌پذیری ما در برابر میکروب‌ها و ویروس‌ها . حقارت‌مان در عالم نامتناهی .‌.. جمع‌ناپذیری عظمت و حقارت ما موجب بُهت و حیرتی می‌شود که چشم ما را به فهم ماوراء‌طبیعی از خودمان باز می‌کند .‌
کتابِ " سه آستانه‌نشین "
( بِلز پاسکال ، سورن کی‌یر کگور ، سیمون وِی) . نوشته دایا جینیس الن. ترجمه رضا رضایی . نشر نی