ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

وقتی شاه‌کارِ ژان دیلمن ( Jeanne Dielman) ، ساخته‌یِ شانتال آکرمن ، به صدر لیست بهترین فیلم‌های منتقدان آمد و از همشهری کین ، گوی سبقت را رُبود، برخی‌ سینمادوستان گفتند حاصلِ ذوق‌زدگی منتقدان است ؛ و محصولِ جنبش Me Too است! اما ژان دیلمن، در سینما جریان دارد و جاری‌ست . نمونه فیلم «خاک مُهر شده » اثرِ اصلن دیده نشده‌ی خانم « مروا نبیلی» را داریم که یک ژان دیلمنِ ایرانی است . آیا مروا نبیلی، فیلم ژان دیلمن را دیده است و تاثیر گرفته است(؟). فیلم Reality ساخته‌یِ Tina Satter ، با توجه به میزانِ تاکید بر رویِ کنش‌هایِ کوچک ، یادآورِ «شانتال آکرمن » و فیلم « ژان دیلمن» است.
بله! چگونه زندگیِ یک زنِ خانه‌دار در فیلم ژان دیلمن، سینما را متحول کرد(؟).
تو شماره ۳۳۵ مجله وزین دنیای تصویر، نویسنده‌ای به نام «محمدجواد فراهانی» در نقدی بر فیلم روزهای عالی( Perfect Days) ، ساخته‌ی ویم وندرس با عنوان « ادغام تدریجی یک شاعر با طبیعت» نوشته است:
روزهای عالی به لحاظ سبکی و برخی مولفه‌های روایی یادآور آلیس در شهرها و حرکت اشتباه است و به لحاظ موضوعی، قرابت زیادی با ژان دیلمن ساخته‌ی تحسین‌برانگیز شانتال آکرمن دارد. فقط کافی است جای مرد و زن و سپس شغل‌ آن‌ها را تغییر دهیم . بدین ترتیب اگر در ژان دیلمن قرار است زن زیر بار روزمرگی کمر خم کند، در روزهای عالی مرد از این روزمرگی بیشترین بهره را می‌برد؛ طوری که انگار با جهان اطرافش عجین می‌شود، تا جایی که می‌توان او را بخشی از طبیعت دانست .