ننامیدنی؛ لحظه‌ حال و دائو‌  

اگر سیلویا پلات در شعر شیوه  " اتوبیوگرافی بودن " را در پیش گرفت و به بیان " آلوارس " غیر ممکن را در شعر ممکن کرد به سبکی تحمل ناپذیر هستی

و اگر وودی آلن هم چنان در " ویکی کریستینا بارسلونا " سراغ زندگی نامه می رود " کاوه زاهدی " با ساختن فیلم " من یک معتاد به سکس هستم " از مشکلات خود با جنس مخالف می گوید.

کاوه زاهدی رو به دوربین ایستاده، کمی بی پرواتر و جدی تر ( شاید امروزی تر ) از خود زندگی نامه ای که به سکس معتاد است می گوید و علاقه بیش از اندازه به رابطه با روسپی ها ( به قول مسعود بهنود : کارگران جنسی ) این کشف بزرگ! بر زندگی زناشویی او و روابطش با دیگران و کارش به عنوان یک فیلمساز سایه می اندازد و این ها همه در فیلم " من یک معتاد به سکس هستم " اشارات صریحی دارد.

فیلم مورد اشاره نزدیک به ۱۵سال ، ساختنش طول کشیده که ۷ سال آن بابت فیلم برداری های پراکنده  اختصاص داشته است.

فیلم کاوه زاهدی محصول ۲۰۰۵ آمریکا برنده بهترین فیلم جشنواره گاتام - فیلمی که در سینمای نزدیک شما نمایش داده نمی شود - در این فیلم مانند " آنی هال وودی آلن " زن های استثنایی - که کاوه زاهدی با آنها زندگی می کند بازی می کنند . بازیگر نقش های " کارولین ، کریستا و دوین "

غرض از نوشتن این مطلب اشاره به نوشته ای بود که در یکی از سایت ها منتشر شده بود. نویسنده قصد داشت نقد غرض کند یا نقض غرض؟ یا در عین اینکه تاملی داشت..

راستی چرا ما در ایران خود زندگی نامه نداریم؟ چرا فضای عمومی و خصوصی را - سوای اخلاق - قاطی می کنیم

راستی چرا ما در ایران " حباب شیشه " ی سیلویا پلات نداریم؟ اصلن عقده های ما چه می شود

دو شعر از امیر قاضی پور در دومینو